Υπήρξε στα νιάτα της ωραία γυναίκα. Δραστήρια νοικοκυρά. Άξια μητέρα.Κοινωνική. Γελαστή. Κι ας ηταν πάντα ανήσυχη για το τι κανουμε, που βρισκόμαστε, αν φτάσαμε καλά στον προορισμό μας (με τα τόσα που συμβαίνουν γύρω μας).Κι ας είχε πρόβλημα με το πόδι της από μικρή. Κούτσαινε και πονούσε κατά καιρους πολύ. Φοβόταν την εγχείρηση κι ας ειχε ταξειδεψει και στό εξωτερικό γι αυτό το σκοπό. Οταν τελικά το αποφάσισε, γιατί δεν άντεχε άλλο, μεγάλη πιά, δεν πρόλαβε να το χαρεί. Ύστερα από λίγα χρόνια η άνοια της κτύπησε την πόρτα. Ξεκίνησε με μια ελαφριά κατάθληψη. Δέν το αντιληφθήκαμε εγκαίρως. Η αρρώστια προχώρησε γρήγορα.
Τώρα, στο αναπήρικό καρότσι, δεν μετρα ούτε τις ωρες που περνουν αργά και βασανιστικά άδειες.Γέρασε πολύ. Μαράθηκε. Ειναι όμως πολύ γλυκιά και γελάει. Δεν ζητά τίποτε. Μόνο καμιά φορα θέλει να πάει σπίτι της να δει την μαμά της.
Τώρα, στο αναπήρικό καρότσι, δεν μετρα ούτε τις ωρες που περνουν αργά και βασανιστικά άδειες.Γέρασε πολύ. Μαράθηκε. Ειναι όμως πολύ γλυκιά και γελάει. Δεν ζητά τίποτε. Μόνο καμιά φορα θέλει να πάει σπίτι της να δει την μαμά της.
posted by paroussa at Πέμπτη, Ιουλίου 06, 2006
13 Comments:
αχ, παρούσα μου, η γλύκα σου μας ζεσταίνει την ψυχή... Να την αγαπάτε μόνο, το καταλαβαίνει και το εισπράττει, όλα τα άλλα δεν έχουν σημασία. Κουράγιο! Μην πτοείσαι και μην καταβάλλεσαι από την κούραση, θα περάσει κι αυτή
Γλυκιά μου Σταυρούλα,
δεν με κουράζει η φροντίδα της.Μου κάνει καλό να της κάνω παρέα και να αισθάνομαι την χαρά της από την παρουσία μου και μόνο. Γιά κείνη στεναχωριέμαι πού δεν συμμετέχει στην ζωή μας, που δεν ζεί.
ξέρω, καταλαβαίνω, αν χρειάζεσαι κάποια βοήθεια, γνωρίζω προσωπικά έναν καλό γεροντολόγο -ναι υπάρχει αυτή η ειδίκευση, είναι κλάδος της ψυχολογίας- φίλος μου, νέος άνθρωπος, θα μπορούσε να σου δώσει κάποιες συμβουλές, αν θέλεις, αν και το παν είναι η αγάπη, αλλά πολλές φορές κάποιος θέλει στήριξη και κάποιον να του πει δυο χρήσιμες κουβέντες. αν θες στείλε μου mail, να σου δώσω τα τηλέφωνά του
Ευχαριστώ πολύ.
Εγω ειμαι εντάξη.Τώρα ειμαι εντάξη.Νωρίτερα έπρεπε.Αλλά....
Σε καταλαβαίνω.
Έχω ένα κείμενο στο blog μου με τίτλο "Τελευταίο γράμμα στον πατέρα μου". Σε παρακαλώ, πήγαινε να το διαβάσεις. Έχει σχέση μ' αυτό ακριβώς που γράφεις κι εσύ.
Γι' αυτό σε καταλαβαίνω.
Ευχαριστώ πολύ γιά το ενδιαφέρον σου καλέ μου Λευτέρη.
Το κείμενο σου δεν το βρήκα. Το τελευταίο που μου βγάζει ειναι το "περί τούβλων".Πές μου πως μπορω να το βρώ γιατι θέλω πολύ να το διαβάσω.
Αργησα αλλά σε βρήκα!
Καλώς μας βρήκαμε!
Γράφε, γράφε!
(μου θυμίζει η γραφή σου εκείνο το άπαιχτο γλυκό βύσσινο που μας το έκαναν με παγωμένο νερό βυσσινάδα, στην αυλή, με το καλό σερβίτσιο και καλοκαίρι ήμερο...)
ΧΧΧΧΧΧΧ!!!!!
Αφροδίτη
Θεέ μου, δεν το πιστεύω!
Μιά θεά στό ταπεινό μου σπίτι.
Αυτό κι αν ειναι εκπληξη!
Σ'ευχαριστω πολύ γιά την επίσκεψη και τα καλά σου λόγια.
Εχεις το χάρισμα να κάνεις τα λόγια σου όμορφες εικόνες.Μπράβο σου!
Θα κάνεις διπλό κλικ στα archives Μαίου -αριστερά στο Blog- (στα αρχεία του μήνα Μάιου) και θα δεις σε κάποιο σημείο προς το τέλος τον τίτλο: Τελευταίο γράμμα κλπ. Του κάνεις διπλό κλικ ή κατεβαίνεις με τη μπάρα, βρίσκεις το κείμενο. Έχει μεγάλη σημασία για μένα να το διαβάσεις. Μετά τα λέμε.
Γλυκέ μου Λευτέρη,
Πόσο πολύ αγαπούσες τον πατέρα σου!
Ταυτίστηκες τόσο πολύ μαζι του, που ηταν σαν να έγραψε εκείνος τό γράμμα για τον εαυτό του.Ένοιωσες ολα τα συναισθήματα που θα μπορούσε να εχει, αν μπορούσε και να τα εκφράσει.
Εξαιρετικό το κείμενο σου!
Δυσκολεύτηκα να το διαβάσω γιατί τα μάτια μου θόλωναν.Γιατί ειδα τον πατέρα μου που έφυγε, υπέργηρος πριν τρία σχεδόν χρόνια, χωρίς να "απολαύσει" τις φροντίδες της μάνας μου, με την θλίψη στα μάτια του γιά κείνη.
Ειμαι σίγουρη οτι θα ηταν πολύ περήφανος γιά σένα.Ξέρεις,τα παιδιά πολλές φορές,δεν θεωρούν απαραίτητο να εκδηλώνουν τα αισθήματα τους στούς γονείς τους.Ισως αυτό τα κανει να αισθάνονται πιό ανεξάρτητα.Ισως πάλι να δικαιολογούν τα λάθη τους ρίχνοντας το σφάλμα σε κείνους.
Οι γονείς ομως ξέρουν να ξεχωρίσούν και την κρυμμένη αγάπη και ειναι σίγουροι γι αυτήν.
Εχω τρία παιδιά.Τρεις διαφορετικους χαρακτήρες.Ξέρω οτι και οι τρεις, μας αγαπούν πολύ.Το ενα δεν θέλει να το παραδεχτει.Θεωρεί τον πατέρα του (αδικα) εχθρό.Θλίβομαι στην σκέψη οτι οταν θα αντιληφθέι το λάθος του μπορεί να είναι αργά.
Πάντα είναι νωρίς.
Φιλιά!
Καλό σου Σαββατοκύριακο! Να ξεκουραστείς και να ηρεμήσεις. Πολύ εύστοχα τα σχόλια στο μπλογκ του κ. ΝΔ
Αποκωδικοποίηση....: ψυχής, σιωπής, θρησκειών, μυθολογιών,.....
Σχηματοποίηση λόγου, κοσμογονία, θεογονία,....
URL : www.siopi.gr
Γεια.....
Δημοσίευση σχολίου
<< Home