Σάββατο, Φεβρουαρίου 10, 2007

Tελικά τίποτε δεν αλλάζει....
Η προσπάθεια γίνεται αλλά δεν φτάνει.
Οι δαίμονες της οπισθοδρόμησης ειναι πιό δυνατοί.
Ομως δέν θα παραιτηθούμε.
Οσο κι αν ματώνουμε έχουμε ακόμη δύναμη.
Μας κρατάει η πίστη γιά το δίκαιο,
η απέραντα άδολη αγάπη καί η ελπίδα της λύτρωσης.
Ισως αυριο βγει το ουράνιο τόξο.

4 Comments:

Blogger scalidi said...

Ναι, παιδί μου, θα βγει το ουράνιο τόξο. Θα γίνουμε εμείς οι ίδιοι εν ανάγκη του ουράνιο τόξο, δεν θα περιμένουμε τη βροχή. Αν δεν το κρατήσουμε μέσα μας ζωντανό το ουράνιο τόξο, θα μας καταπιεί η βροχή, θα μας νικήσει, αλλά εδώ αντέχουν στα Λονδίνα τόση βροχή,εμείς δεν θα την αντέξουμε;
Φιλιά πολλά και χαμόγελα τεράστια ;)))))))))))))

20/2/07 5:34 μ.μ.  
Blogger stefanos said...

Το ουράνιο τόξο είναι πάντα εκεί καλή μου
Κοίταξε έξω, όχι εκεί, πιό 'κει, ναι εκεί πάνω.
Είδες;

Καλησπέρα σου

26/2/07 6:51 μ.μ.  
Blogger paroussa said...

Tο ουράνιο τόξο ειναι πράγματι εκει μόνο που δεν μπορούν να το χαρούν όλοι.
Τα ψυχικά προβλήματα ειναι δυσεπίλυτα και δεν αφήνόυν περιθώρια γιά όνειρα.
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε από την μεριά μας ειναι αυτό που πιστεύουμε γιά καλύτερο, και υπομονή.

scalidi -στέφανε,
Ευχαριστω για την επίσκεψη

26/2/07 11:25 μ.μ.  
Blogger el-bard said...

Η ζωή έχει τη δύναμη να φτιάξει τα δικά της ουράνια τόξα. Τα υλικά της: η υπομονή, η αάγκη, η αγάπη, η ελπίδα. Πάνω απ' όλα η ανάγκη (το'πε και ο Ευριπίδης). Κι η ανάγκη δεν περιμένει και δε λογαριάζει βροχές. Ξεκινά μόνη της και σου ζωγραφίζει ένα τόξο στον ουρανό..., άλλο πράμα. Να το βλέπεις, να χαζεύεις. Και να κλαις. Κι απ' τη βροχή των δακρύων ξεπηδά και το αληθινό ουράνιο τόξο: στους ουρανούς της ψυχής μας.

Μη νομίζεις πως θεολογίζω. Μιλώ επιστημονικά. Με χιλιάδες πειράματα και παραδείγματα.

Σε σκεφτόμαστε πολύ, η φίλη σου κι εγώ.

5/3/07 2:19 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home