Σάββατο, Μαρτίου 17, 2007
Previous Posts
- Tελικά τίποτε δεν αλλάζει....Η προσπάθεια γίνεται ...
- Θεοφάνεια με αναρχία.Σάββατο ξημερώματα (ανήμερα τ...
- Οσο μεγαλώνω, τόσο πιό πολύ μοιάζω τον μπαμπά μου....
- Εχω πολύ καιρό να γράψω. Οσες φορές το προσπάθησα ...
- Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που ήμουν παιδί.Τόσα...
- Υπήρξε στα νιάτα της ωραία γυναίκα. Δραστήρια νοικ...
- Eπισκευών συνέχεια..Δέν ειναι η πρώτη φορά που κάν...
- Εχουμε επισκευές στό σπίτι. Αποφασίσαμε ύστερα απο...
- Πονάει το κεφάλι μου, πονάει η ψυχή μου, πονάει όλ...
- Εκει που νομίζεις οτι ολα χάνονται και δεν εχεις ν...
4 Comments:
Υπέροχη η φωτογραφία, χαίρομαι που τα κατάφερες και την ανέβασες και βλέπουμε με τα δικά σου μάτια.
Πολύ όμορφη.
Η Φωτογραφία, η Θεσσαλονίκη, η ατμόσφαιρα, η Ειρήνη που αποπνέει αυτό το κάδρο.
Αγαπημένοι μου φίλοι,
ευχαριστω γιά την ανταπόκρισή σας.
Σταυρούλα,
Οι οδηγίες σου με βοήθησαν πολύ ακριβώς γιατί ηταν πολύ απλές.
Στην ηλικία μου και χωρίς πολύ καλή γνώση της αγγλικής εύκολα μπερδεύομαι.
Ομως, δεν παραιτούμαι.Μου αρέσει η προσπάθεια και είμαι πείσμων.
Λευτέρη,
Η φωτογραφία ειναι η αγαπημένη μου.
Την αλκυονίδα εκείνη ημέρα που την τράβηξα (περίπου πρίν από ένα μήνα) από την βεράντα του σπιτιού μου, η ατμόσφαιρα και η θάλασσα ηταν τόσο καθαρές που στον πυθμένα ξεχώριζαν από ψηλά και τα βότσαλα και τα χαρτάκια.
ΥΓ.Αυτή την εικόνα έχω στην επιφάνεια εργασίας του κομπιούτερ.
Όμορφη πραγματικά η Θεσσαλονίκη. Της αξίζει που την αγαπάτε τόσο εσείς που είστε από κει.
"η"
Δημοσίευση σχολίου
<< Home